Τα τσιμπούρια ή κρότωνες είναι αρθρόποδα που απομυζούν αίμα από τα ζώα και τον άνθρωπο. Έχουν 4 ζεύγη ποδιών, η ράχη των αρσενικών είναι σκουρόχρωμη σε όλο το μήκος της ενώ η ράχη των θηλυκών μόνο στο μπροστινό της μέρος. Το άνοιγμα του στόματος βρίσκεται στη βάση μιας αγκαθωτής λόγχης. Όταν η αγκαθωτή λόγχη βυθίζεται στο δέρμα, ανοίγει σε ολόκληρο το μήκος της και στη βάση της εμφανίζεται το άνοιγμα του στόματος. Έτσι αρχίζει η απομύζηση του αίματος. Τα τσιμπούρια αναπνέουν από δύο οπές, οι οποίες βρίσκονται στις δύο πλευρές του σώματος, πίσω από το 4ο ζεύγος των ποδιών τους.
2) Πού ζουν/ Πως αναπτύσσονται;
Το θηλυκό, μετά την απομύζηση αίματος, πέφτει στο έδαφος όπου γεννά έως και 18 χιλιάδες αυγά (!) και ύστερα πεθαίνει. Η εναπόθεση των αυγών γίνεται σε ρωγμές τοίχων, σε ξύλα, κάτω από πέτρες, σε χόρτα. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να αφαιρέσουμε το τσιμπούρι όσο το δυνατόν συντομότερο από το δέρμα. Από κάθε αυγό εκκολάπτεται μία προνύμφη, που περνά από κάποια στάδια μέχρι να εξελιχτεί σε ενήλικο τσιμπούρι ανεβοκατεβαίνοντας σε αυτό το διάστημα σε τυχαία θύματα για να απομυζήσει αίμα. Τα τσιμπούρια αντέχουν σε νηστεία από 3 έως 18 χρόνια! Το ενήλικο αρσενικό αφού γονιμοποιήσει αρκετές θηλυκές, εγκαταλείπει τον σκύλο και πεθαίνει στο έδαφος.
3) Πως συγκρατούνται τα τσιμπούρια στο δέρμα;
Η αγκαθωτή λόγχη που βυθίζεται στο δέρμα καλύπτεται εξωτερικά από αγκάθια που κατευθύνονται προς τα πίσω. Καθώς η λόγχη μπαίνει στο δέρμα, τα αγκάθια ανορθώνονται και έτσι το τσιμπούρι μπορεί και σταθεροποιείται.
4) Ποιά σημεία του σκύλου μας είναι πιο ελκυστικά για τα τσιμπούρια;
Συνήθως τα τσιμπούρια προτιμούν περιοχές που καλύπτονται από λεπτό δέρμα και έχουν πολλή αιμάτωση όπως τη περιοχή γύρω από το στόμα, πίσω ή μέσα στα αυτιά, πάνω από τα μάτια, στις μασχάλες κ.λ.π., αν και μπορούν να μυζήσουν αίμα από οποιαδήποτε περιοχή του σώματος.
5) Τι ασθένειες μπορεί να προκαλέσει το τσιμπούρι στο σκύλο/γάτα μας στην Κύπρο;
α) Τα τσιμπούρια προκαλούν αρχικά ενόχληση και δυσφορία στον σκύλο, ο οποίος στην προσπάθειά του να απαλλαγεί από αυτούς, ξύνεται και δαγκώνεται. Η δυσφορία αυτή μερικές φορές μπορεί να εκδηλωθεί με εκνευρισμό και ανορεξία.
β) Τα πιο συνήθη νοσήματα στην Κύπρο που μεταδίδονται από τα τσιμπούρια είναι η Πιροπλάσμωση και η Ερλίχια. Και στις δύο περιπτώσεις το ζωάκι μας έχει ανορεξία, κατάπτωση, εμέτους, διάρροια, οφθαλμορινικό έκκριμα, αίμα στα ούρα κτλ.
Τα συμπτώματα μπορεί να γίνουν εμφανή 1-4 εβδομάδες μετά το δάγκωμα του τσιμπουριού (συνήθως 2 εβδομάδες). Αυτό σημαίνει ότι ο πολλαπλασιασμός του πρωτόζωου έχει αρχίσει ήδη να γίνεται μέσα στον οργανισμό μέχρι το κατοικίδιο μας να παρουσιάσει συμπτώματα. Είναι σημαντικό λοιπόν να επισκεφτούμε τον κτηνίατρο άμεσα εάν παρατηρήσουμε αλλαγές όπως οι παραπάνω.
γ) Τέλος, αν ο αριθμός των τσιμπουριών είναι μεγάλος και η παρασίτωση συνεχής, μπορεί να προκληθεί αναιμία από τη συνολική ποσότητα αίματος που έχει απομυζηθεί.
6) Ποιές είναι οι πιο επικίνδυνες εποχές μολύνσεων των ζώων;
Οι ιδανικότερες συνθήκες αναπαραγωγής των τσιμπουριών είναι η άνοιξη και το φθινόπωρο (15-20 C), οπότε τότε είναι και οι πιο επικίνδυνες εποχές που αρρωσταίνουν και τα κατοικίδια αν και οι μολύνσεις δε λείπουν σε χειμώνες με υψηλές θερμοκρασίες.
Υπάρχει λύση!
Τα Τσιμπούρια μπορούν να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα. Η εταιρεία μας εξολοθρεύει με ειδικές μεθόδους και ψεκασμούς τα Τσιμπούρια, ανάλογα με το είδος τους χρησιμοποιώντας ειδικά εντομοκτόνα εγκεκριμένα από τις Υγειονομικές Αρχές του Υπουργείου Γεωργίας και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίσεις παρέχουν τη βεβαιότητα ότι η προσβολή έχει αντιμετωπιστεί πλήρως με ικανοποιητικά αποτελέσματα, παρέχοντας υψηλό επίπεδο ασφάλειας για την οικογένεια σας αλλά και για τα κατοικίδια ζώα σας.